“Merhaba Özge hanım. Önce ki gün Azerbaycan’dan bir kadın hakkında ki paylaşımınızı okuyunca çok mutlu oldum. Yorum yapmak güç vermek istedim ama bu da kim dersiniz diye mesaj atmayı uygun gördüm. Bu kirli pis dünyada umut dağıtıyorsunuz. Banada umut oldunuz. Teşekkür ederim. Hala güzel şeyler oluyormuş dedim mutlu oldum.” Berkay Usta.
Düzenli beslenmeyi ve sporu ömür boyu alışkanlık haline getirmiş bir insan olarak, insanları spor ve sağlıklı beslenmeye motive etme amacıyla geçen Ağustos ayında FiFbyO isimli bir sayfa açtım. İşte FiF’i takip eden bayanlardan biri Berkay.
O bir doktor, aile hekimi. Hepimizin gibi bir hikayesi olan, eski formuna kavuşmaya çalışan, bu yazımı yazmama sebep olan kadınlardan biri. Onun, bahsettiği Azerbaycan’lı Revane Memmedova’nın ve tonla gelen ve benim seve seve okuyup, elimden geldiğince cevap verdiğim mesajlar sebep oldu bu yazıma.
Revane’nin hikayesi
32 yaşında 1 çocuk annesi olan Azerbaycanlı Revane’nin izniyle hem sayfamda hem de şu an tüm okurlarımla paylaştığım hikayesi.
“Merhabalar...Yazıma başlıyorum hocam. İçim dolu kalbim kırık.En iyisi nasıl bu hale geldiğimi anlatayım...2011 senesinde evlendim hem de severek...Bir çocuğum oldu. Çok ağırhamilelik geçirdim. Kullandığım ilaçlar hormon bozukluğu yarattı bide üstünehamilelikten dolayı alınan kilolar eklendi tabi. Evlenirken 65 kiloydum.Ama doğumdan sonra tartıldığımda gözlerime inanamadım.Tam 91 kiloydum.Hastaneden eve geldikten sonra kabus dolu günlerim başladı. Çevremdekiler hep alay ettiler benimle, her defasında yuzume vurdular kilolarımı. Onlar öyle üstüme geldikçe ben daha çok umutsuzlandım,hatta çocuğuma dahi küstüm.Bunalıma girmiştim tamamen...
Beni en çok yaralayansa eşimin beni anlamaması oldu. Evliliğim bitti. Çocuğumdan dolayı boşamadı ama terk etti beni. Artık yüzüme bakmaz oldu. Oysa ne çok sevmiştik bir birimizi. Ya da sadece ben sevmişim aptalca onun da beni sevdiğini sanmışım belki de...Bir sabah kalktım ben böyle yaşayamam dedim kendi kendime.Ben hep kilolumuydum?Hayır dedim kendime.O zaman bu korkaklık ne? Niye yeniden başlamıyorsun yaşamaya? Yanımda kimse olmasa bile benim yaşama nedenim OĞLUM vardı.Oğlum için kilolarımla savaşıcam dedim. Eski kiloma dönebilirim dedim ve başladım.Önce yemeğime dikkat etmeye başladım.Yalnız çocuğumdan dolayı rejim yapamıyordum.Sadece bazı şeyleri günlük yediklerimden çıkarmaya başladım.Koşu bandı aldım,yürümeye başladım...Günler geçiyordu, tartı yüzüme gülüyordu yavaş yavaş.
Birgün internette zayıflamayla ilgili konuları araştırırken FiF ( Fitness in Fashion) by Ozge McAree diye sağlık ve güzellik sayfası buldum. Hemen baktim. Belkide bu bana Rabbimin armağanıydı. Hemen videoları izledim, yazıları okumaya başladım. Çok etkilenmiştim. Yanlışlarımı doğrularımı oğrendim Özge hanım sayesinde. Kafamda sormak istediklerim de vardı ama Özge hanıma sorsam cevaplar mi diye düşünüyordum. Bir kaç gün belki haftalarca aklımda bu soruyla dolaştım. Birgün cesaretimi toplayıp Özge hocama mesaj yazdım.Baktim ertesi gün cevap gelmiş.Melek kalpli Özge hocam hiç üşenmeden sorduğum onca soruya teker teker cevap yazmış...Canim benim. Iyiki buldum sizi hocammmm. Çok teşekkür ederim bana destek olduğunuz için. Ben sizi tanıdıktan sonra daha cok bağlandım spore ve yaşamaya.Şu an 77 kilodayım ve oğlum artık 1 yaşında. Şimdi herşey daha da kolaylaştı benim için.Özge hocamın bir sözünü asla unutmam SEN BU KİLOLARI BIR GÜNDE ALMADIN Kİ BİR GÜN İÇİNDE DE GERİ VERESİN...Evet hocam öyle...Bana alay edenleri ve benden yüz çeviren kocamı utandıracağım günü sabırsızlıkla bekliyorum. Bu benim 77 kilodayken yani şu anki resimlerim. Insşllah zayıfladığım zaman çektireceğim resimleri de bir FiFci olarak sizlerle paylaşmak isterim. Dualarınızı ve desteğinizi bekliyorum. Sizi seviyorum Özge hocam. Iyi ki varsınız ve iyiki buldum sizi...Azerbaycandan sevgilerle...”
Tek bir kişiden bile olsa
Berkay ve Revane gibi bir çok kadına, bir şekilde birşeyler verebilmek istiyorum.Daha doğrusu bana değer verip, beni takip eden kadın ya da erkek, herkese, tüm takip edenlere, onlara hayatlarında yapmak istedikleri değişiklikler için ilham vermek istiyorum.İnanarak, içten inanarak istedikleri herşeyi başarabilecklerini, hedeflerine ulaşabileceklerini, ben kendim örnek olarak öğretmek istiyorum. Ufak ufak adımlarla da olsa, onlara spor aşkımı aşılamak istiyorum. Bir kişiden bile olsa “sen benim esin kaynağım oldun ve ben bu yüzden pes etmedim” sözlerini duymak istiyorum.
Kolay demiyorum
Başlamak. Başlayabilmek. Konuşmak yerine yapmak. Zor ama mümkün diyebilmek. İcindeki o azime sıkı sıkı sarılıp Revane’nin kendi kendine dediği gibi “O zaman bu korkaklık ne? Niye yeniden başlamıyorsun yaşamaya?” diyebilmek. Bir neden bulmak.Yapmaya başlamak için bir neden bulmak. Kesin karar vermek ve başaracağına inanarak başlamak. Bunları yapmak kolay demiyorum. Yapmaya değer diyorum.Bazen tüm dünya vaz geç dediğinde umut fısıldarmış ‘bir kez daha dene” diye. İşte ben de meğer umut dağıtıyormuşum. Bıkmadan. Üşenmeden. Her gün avaz avaz “N’olur pes etme! Bir kez daha dene.” diye.
Elbet eninde sonunda herkes duyar beni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder